De haan
                in de stille ruimte.

                Haan haan
                met zijn schreeuwende kam, strijder,
                middeleeuws.

                Hij paradeert,
met harde snavel en
                sporen, gewapend
                tegen de dood.

                Hij meet zijn passen. Stopt
                Buigt zijn gekroonde kop
                in de stilte:

                — wat doe ik hier?
                — wie is mijn vijand?

                Hij loopt.
                Op de binnenplaats.
                Het beton vergeet
                zijn vorige stappen.

                Haan: de veren die
                opbloeien uit het stille vlees
                en de harde snavel en de nagels en het
                liefdeloze oog. Plechtige
                eenzaamheid.
                Wat is de basis van
                deze architectuur?

                Zou hij weten dat in het binnenste
                van zijn lijf, een schreeuw
                ontstaat?
                Hoe moet je, trouwens,
                na afloop,
                die verplichte
                kraai begrijpen?

                Daar klapt hij met zijn vleugels, hij
                gaat sterven, buigt zijn duizelingwekkende hals
                waaruit de schorre schreeuw weerklinkt

                Maar de steen, de dag,
                en de woeste haan zelf
                weerstaan de schreeuw.

                Zo zie je: kraaien is nutteloos.

                De haan blijft - ondanks
                al dat krijgshaftig vertoon -
                alleen, verlaten,
                op een binnenplaats ergens op de wereld.
                Arme oorlogsvogel!

                Nu groeit er een volgende kreet
                in zijn geheime
                binnenste; een schreeuw
                die, zonder veren
                en sporen en kam
                en bovenal die blik
                vol haat,
                niet zo rauw
                en bloedig zou zijn.

                Een schreeuw als duistere en
                exceptionele vrucht van deze boom: haan.
                Maar die, eenmaal geuit,
                slechts onderdeel van de dageraad is.